Zonder Verlies

Als stille jagers slopen
duistere stemmen in zijn hoofd
Tot hij niet meer leven kon,
Zijn lichtje was gedoofd.
Hij verdiende het om te sterven
voor al het leed wat hij zijn ouders had aangedaan.
Zijn ouders en zijn zus waren de enige die echt om hem gaven
maar hij zag ze toch nooit staan.
Hij mocht ook niet meer leven want
Iedereen heeft maar een hart.
En de zijne was hij bij haar verloren,
Mensen reageerde verrast toen ze hoorde
dat er ook zelfmoord in hem schuilde
Maar tot daar liepen de emoties, er was echt niemand die om hem huilde.
Er was niemand die in hem zijn dierbare verloren had.
Zijn aanwezigheid op de aarde was er een,
Die men al snel weer vergat.