Steeds weer
Steeds weer die drang,
steeds weer dat mes.
Steeds weer de tranen,
steeds weer die stress.
Steeds weer die twijfel,
steeds weer dat gevoel.
Steeds weer het denken,
steeds weer een doel.
Steeds weer mijn dromen,
steeds weer teleurgesteld.
Steeds weer die leugens,
steeds weer niets verteld.
Steeds weer…
ben ik niet (met) wie ik wil zijn.
Reacties op ‘Steeds weer’
-
Prachtig gedicht, meid! Waar ik wel van schrik is dat er veel verdriet speelt in je gedicht. Een goede uitgangsvorm van frustratie, stress en verdriet is dichten. En dat heb je hartstikke goed door! En met dat mes hè, het heeft geen zin, het lost niks op, je gaat alleen maar meer in je eigen wereldje leven, en dan kom je er nooit meer uit. Ik ken je niet, maar als ik iets voor je kan beteken, moet je het melden!
Alexandra van der Ven - 25-01-2013 om 08:37