Verborgen kraan

Je keek mij verbaasd aan
‘Ik dacht dat je zou schrikken’
Kwam haar stemgeluid
Ik voelde de kraan opengaan
Ik schudde mijn hoofd

Nee je had niets aan mij kunnen zien
‘Het had toch geen zin’
Was mijn antwoord kort
Zou jij schrikken heel misschien
Als je in mijn hart kon kijken

Jij glimlachte naar mij en dacht
Dat ik wel een sterk persoon was
Maar je wist het niet
En ik had niet meer de kracht
Om het jou te vertellen


Je weet toch dat mijn zogenaamde kracht
Juist mijn diepe zwakheid is
Ik kan mijn emoties niet laten zien
Mijn glimlach heeft mij in haar macht
En vertrekt mijn gezicht elke keer

Je weet toch dat er in mijn hart
Totaal wat anders leeft
Ik dacht dat je het wist
En het maakt mij verward
Dat je het niet weet

De kraan binnen in mij is open
Daar diep beneden zijn
De opgesloten tranen
Gaan lopen
Maar die zie jij niet

En of je ze ooit wel ziet
Kan ik alleen maar hopen