Buik vol verdriet

Ik heb een buik vol verdriet
Inwendige tranen
die stromen
van buitenaf, niemand die het ziet

Dagen gevuld met tranen
eenzaam
alleen
opgesloten
in mijn eigen somberheid
gevangen
in de eenzaamheid van de apartheid

Onbegrip voelend
van de mensen om me heen
proberend het uit te leggen
te vertellen
onbegrijpbaar gevoel

Zie me klimmen en klauteren
de wil om te ontsnappen
uit dit diepe dal
tevergeefs
ik stort weer keihard neer

Bitterzoete tranen
ze blijven stromen
naar mijn zee vol verdriet

Elke dag hopend dat deze ellende overgaat
elke nacht dromend
dat het niet bestaat

Ik heb een buik vol verdriet
angstig, depressief, woedend
worstelend
met mijn eigen gevoelens
schokkende schouders
huilend hart

Dat hart dat eerst vol liefde zat
voelt nu leeg en koud
een leegte in mijn lichaam
alleen de kilte
van het leven voelend

Ik lach nog wel maar dat is schijn
dat speel ik maar

Me altijd flink houdende
tot ik instort
en al me verdriet weg laat stromen

Ik word geknuffeld
maar de warmte voel ik niet
ik word gekust
maar de liefde voel ik niet
mensen lachen
maar de vreugde voel ik niet

Vechtend tegen de tranen
het is een constante strijd
die ik telkens verlies

Mijn leven ziet eruit als een slagveld
en toch ga ik ten strijd
hopend dat mijn tranen nooit meer zullen stromen
en mijn zee vol verdriet langzaam zal leeglopen

Ik heb een buik vol verdriet..