Luchtkastelen

Luchtkastelen

ik sluit mijn ogen en droom weg.
Weg naar mijn eigen wereld.
Mijn wereld vol van wolken en muziek.
Overal kleuren en bloemen.

In mijn eigen wereld is mijn huis een luchtkasteel
een kasteel waar ik kan doen wat ik wil.
Een kasteel waar niemand me lastigvalt
geen vragen of zorgen.

In mijn wereld schijnt alleen maar de zon.
En de hemel is blauw.
De wolken zijn zo zacht als een suikerspin.
De kleuren zijn zo helder dat ze glimmen

de muziek is rustig en mooi
maar ook hard en druk
het is het mooiste geluid wat ik ooit heb gehoord.
Maar het dringt niet tot me door.

Ik heb hulp nodig.
Mijn hart is vol van verdriet.
Maar niemand die dat blijkbaar ziet.
Het echte leven is hard

ik wou dat ik vooraltijd in mijn wereld kon zijn.
Met die bloemen en die muziek
maar vooral zonder de problemen
en zonder het verdriet.




Maar elke keer als ik op reis ben
op reis naar mijn wereld.
Dan eindigd de reis altijd hetzelfde
ik word ruw wakker geschud

ik moet weer terug
terug naar de wereld vol verdriet
en zonder de mooie heldere kleuren
en zonder de mooie muziek.

Ooit word mijn leven net zo mooi als daar
daar in mijn eigen wereldje
dan is overal muziek
en overal kleuren

en daar hoef ik niemand te missen
iedereen is daar
iedereen die ik mis
iedereen die ik ben verloren

dan ben ik terug
terug in mijn wereld
maar ook trug in de echte wereld
dan ben ik bij mijn eindbestemming.

De dood lijkt verweg maar is dichtbij
te dichtbij soms
dan verlies je weer iemand
en dat is zwaar

maar denk dan
ze zijn nu in mijn luchtkasteel
en ik ga daar ook naartoe
op mijn tijd.