vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Je mag gaan
Je vocht zo hard.
Wat deed je dat goed.
Ook al had je zoveel tegenslagen.
Telkens knokte je terug, met nieuwe moed.
Maar nu zak je steeds verder weg.
Je merkt niet eens meer dat ik naast je bed wacht.
Ga maar, lieve Eva.
Ga maar, en rust zacht.
Reacties op ‘Je mag gaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!