Nu je er niet meer bent.
Nu jij er niet meer bent..
Is het huis zo stil, je komt nooit meer op bezoek.
Nee dit is niet wat ik wil.
Het ging de laatste tijd niet goed
Maar toch liet je dat niet merken.
Opeens deed je veel.
Je ging je te pletter werken.
Het was definitief.
Maar nee, jij was daar het niet mee eens.
Jij zei doei maar dan voor altijd.
Het is moeilijk te geloven.
Misschien een beetje te moeilijk.
Nooit meer ben jij in mijn leven.
Nooit meer kan ik je een knuffel geven.
Langs je komen of even huilen.
Nooit meer bij jou komen schuilen.
Niet mijn rapport laten zien of op je verjaardag komen.
Jullie huis is zo leeg..
Net als een bos maar dan zonder bomen.
Wrm ?!
Ik mis je en dat zal ik altijd blijven doen.
Jij hebt een plekje in mijn hart.
Ooit kom ik weer op je pad.
En kom je weer bij ons op de koffie.
Of ga je ergens heen.
Nu kan dat niet, zijn we heel alleen.
Reacties op ‘Nu je er niet meer bent.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!