Zo moe

Zo moe van het leven.
Zo moe van het leed dat het leven mij heeft gegeven.
Ik kan gewoon niet meer.
Maar toch moet ik door telkens weer.
Maar soms denk ik houd het dan nooit op.
Hoe groot is de kans dat het ooit stop.
Die pijn, die pijn die zo zeer doet.
Maar ik weet dat ik door moet gaan, ja ik weet het moet.
Maar dat moeten doet zo zeer.
Ik kan gewoon niet meer.
Ik ben moe, te moe om verder tegaan.
Ik heb echt alles in m'n leven fout gedaan.
Was ik maar nooit geboren.
Dan had ik die stemmen nooit hoeven aan horen.
Had ik niet elke dag het gevoel dat ik gek ben.
Het gevoel dat ik mezelf niet meer ken.
Ik ben moe, zo moe van al het leed in het leven.
Ik vraag mezelf af waarom het leven mij is gegeven.