Ogen
OGEN
Ik lees verdriet in je ogen
aan banden gelegde tranen
die verdrinken in de schaduw van je gezicht
badend in een virtuele zee van pijn
het huilen die de schoonheid van je ogen versmacht
waarom lees ik geen glimlach in je ogen
gelukkig zijn lijkt verre grenzen te moeten overschrijden
de zachte melodie van de kleine alledaagse dingen
de zon die zacht je dromen streelt
een gemiste vrolijkheid die de schittering in je ogen bedwelmt
waarom lees ik geen liefde in je ogen
stralende warmte van onbegrensde verlangens
kronkelende lichamen zwetend in genegenheid
vrij gevochten geneugten van gedeelde liefde
ingetogen hartstocht die het vuur in je ogen dooft
Ik wens je ogen
die het troosteloze verdriet verblinden
die de zon in je hart verwelkomen
die lachen en hun vreugde met iedereen delen
die de warmte van je ziel weerspiegelen
die een onverzadigbare passie uitschreeeuwen
Ingezonden door
Geplaatst op
31-03-2012
Over dit gedicht
ogen van verdriet die hoop koesteren
Geef uw waardering
Op basis van 7 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
OgenvanverdrietReacties op ‘Ogen’
-
Mooi gedicht
Bi-proud-of-you - 18-04-2013 om 20:43
-
Ben er even stil van.... vijf sterretjes erbij
Marouscha - 14-01-2014 om 16:40