vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Gevangen
Gevangen en geketend, lig ik hier op mijn bed.
Elke dag weer opstaan, maar wel het gevoel dat ik het niet red.
Mijn gebeden lijken nutteloos, ze worden niet verhoord,
Mijn zuchten worden ontweken, en mijn stem ongehoord.
Geslagen en geschopt, laat mijn ziel alsnog niets gaan,
Over wat ik dagelijks voel, en wat ik vind van mijn bestaan.
Mijn lichaam begint te zakken in moerassen van verdriet.
Soms wou ik dat ik weg was, dan was ik er maar niet.