Was ik maar anders

Ik vind het zo moeilijk om te blijven lachten alsof er niets aan de hand is
Het is de stilte en het alleen zijn wat ik zo erg mis
Het zien dat mensen om me geven doet me pijn
Terwijl dat juist niet zo zou moeten zijn
Het is zo mooi en lief dat ze me blijven steunen
Maar ik loop alleen maar tegen ze aan te leunen
Ik wil ook iets doen voor deze mensen
Maar diep van binnen weet ik dat ik dat alleen maar kan wensen
Dat ik ooit sterk genoeg zal zijn
Sterk genoeg voor dit leven met zoveel pijn
Ik weet niet of jullie dit gedicht ooit zullen lezen
Maar als het zo is willen jullie me dan alsjeblieft vergeven
Vergeven voor de dingen die ik fout deed
En besef dat ik jullie nooit vergeet
Al doe ik jullie vaak pijn
Ik had ook zo graag gewild dat ik anders zou zijn
Dat ik een meisje was die beter om kon gaan met gebeurtenissen, schaamte, pijn en verdriet
Maar nee ik weet het zo'n meisje ben ik niet