Mijn vingers door je manen

Elke keer als ik mijn vingers door je manen laat gaan,
Weet ik diep van binnen dat we samen sterk zullen staan.
Dan denk ik bij mezelf ;
opgeven kan morgen ook altijd nog.
Jij bent speciaal voor mij geworden,
ik heb je lang gekend.
Alles deed je voor mij, er ging een deur voor me open.
Een deur, naar eeuwige roem.
Ik wou dat je nog hier was,
maar je bent nu ergens anders.
Ik kan nu alleen nog aan onze herinneringen denken.
En dat doet soms best wel zeer ...
Er verschijnt een glimlach als ik jou foto's zie ..
Hoe 'trots' paardje jij wel niet was,
en hoe mooi jou'n glans diep van binnen was...

Ik wou dat ik nog een keer mijn vingers door je manen kon laten gaan,
en nog één keer denken dat jij & ik eeuwig samen sterk zullen staan .
En nog een laatste keer kon denken dat opgeven ook altijd morgen nog kon.
Maar helaas kon ik niet opgeven
de strijd was over .
Anderen hadden die keus voor jou gemaakt
het was het beste voor jou .

Dit was het einde voor ons samen ,
en nu rollen er tranen over mijn wang van verdriet.
Echte tranen met een betekenis ik schaam me er niet voor.


Want ik weet dat jij nog ergens naast me loopt,
en ik houd het halstertouw altijd vast, als je naast me mee huppelt in gedachten ...
Galopperend door mijn hart, hinnikend van blijdschap, en briesend bij elke goeie stap ..