Lieve opa

Kanker in je longen is niet bepaalt pret,
de hele dag maar liggen in dat enge ziekenhuisbed.
En is die ellende allemaal voorbij,
krijg je weer een nieuw probleem erbij.
Opnieuw kanker, maar dan in je hoofd,
en opnieuw word je met allerlei medicijnen verdoofd.
Met de ambulance opnieuw naar het ziekenhuis,
want er is iets helemaal niet pluis.
Terug naar je kamergenoten met die Duitse taal,
en tot je schrik word je ook nog kaal.
Ook kun je niet meer lopen of fatsoenlijk zitten,
en lig je de hele dag maar in je bed te pitten.
De dokters doen wat ze kunnen,
maar kunnen ook jou niet het eeuwige leven gunnen.
Hopelijk komt het toch allemaal weer goed,
en beloof me dat je geen gekke dingen doet.
Maar al word je misschien niet meer helemaal de oude,
opa, vergeet niet: ik zal voor altijd van je blijven houden!