vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vogels
De vogel die vlucht
Voor zijn eigen vijanden.
Voor regen en ontucht,
Voor afgronden en randen.
Ze springt uit de boom
En komt daar nooit meer terug.
Ontwijkt behendig de stoom
Van de draak zijn rug.
Vliegt tot het niet meer kan,
En land dan ergens weer.
Zwijgt heel erg lang,
En niemand strijkt daar neer.
Helemaal alleen is ze daar,
Maar eenzaam is ze niet.
Want als het winter wordt, weet ze,
Komen zij weer bij elkaar.
De vogels wel.
Waarom wij niet?
Ingezonden door
Geplaatst op
28-02-2012
Over dit gedicht
Dit gedicht gaat over een verloren liefde, mensen die niet meer bij elkaar komen.
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
LiefdesverdrietReacties op ‘Vogels’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!