Voor altijd
Ik sta in een bos
Ik voel ik niks, meestal heb ik het dan koud
Het is donker en ik zie niks maar toch ben ik niet bang
Ik heb geen gevoelens
Ik loop, ik volg mijn pad
Ik loop langs mijn herinneringen
Ik zie alles nog een keer herhalen
Van mijn geboorten tot het niets
Ik kom uit bij een groot waterplas
En daar zie ik het
Door het licht van de volle maan zie ik een meisje bij het water staan
Ze heeft een jurk aan en haar haren hangen los over haar schouders
Ik blijf staan, blijven wachten dat ze me hoort en dan omdraait
Maar ze draait zich niet naar me om
Ze loopt door richting het water.
Ze gaat steeds verder het water in tot dat ik haar niet meer zag
Minuten gaan voorbij
Ik doe niks
Later uren later
Loop ik naar het water
Naar het lichaam
Ik begin niet te huilen en ik ren ook niet weg
Ik kijk naar haar
Dan draai ik me om en loop terug
Ik ga bij het water zitten en ik kijk naar de maan.
Ik weet dat het meisje naast mij zit.
Ik draai me hoofd naar haar om.
Ze kijkt me lachend aan.
Dan slaat ze een arm om me heen
En zegt de woorden die ik eigenlijk niet wou horen:
Vriendin, zonder jou kan ik niet leven
Ik wil je niet kwijt.
Mijn leven gaat kapot als ik alleen maar denk dat je voorgoed dood bent
Dat ik je nooit meer zie of hoor
Daarom heb ik dit gedaan
Voor jou
Om voor altijd bij je te zijn
Reacties op ‘Voor altijd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!