In onafscheidelijk wit

je huilde niet
maar de tragiek
keek mee uit ogen
die hoopten op wat mededogen

warme handen zochten
en een schouder
om steun te vinden
voor onbegrijpelijke dingen

de muziek zong paars
terwijl wij langs zijn leven gingen
lag hij in onafscheidelijk wit
dood opgebaard


wil melker
23/02/2012
www.wilmelkerrafels.deds.nl