vorige gedicht
vorige gedicht
Leven Met Ongesproken Woorden
Als we van elkaar weg gaan
Slaat m’n wereld dood
Het is net alsof m’n tromgeroffel
Met de minuten, die als dagen aanvoelen
Langzaam trager wordt
En steeds als de wind van eenzaamheid
Me over m’n huid streelt
Roep ik jouw naam tegen de sterren
Als ze me wel eens zouden vragen
Wat ik aan je zou willen zeggen
Als ik wist dat je maar voor even
Kon horen wat ik allemaal te zeggen heb
Zou ik aan je zeggen, dat ik dankbaar ben
Ik ben je dankbaar dat je van me gehouden hebt,
Dat je me de kans hebt gegeven om mijn liefde
Aan jou te geven op de beste manier die ik kende
En dat ik zielsveel van je houd
Michael Oigreso
Reacties op ‘Leven Met Ongesproken Woorden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!