Verdrietig noodlot

Momenten lijken gewist
Zonder opgeheven hoofd
Verdrietig in gedachten
Is het gevoel verdoofd

Bloed stromend door het lichaam
Zwevend door een prachtig bestaan
Gelovend in een dromende toekomst
Is alles naar een ander gegaan

Weggedreven in de rivieren
Vermengd met tranen en bloed
Gevallen van de hoogste berg
Opzoek naar de laatste moed

Met de benen geheel vergoten
In het wapende harde beton
Denk ik weer aan die tijden
Dat ik nog alle angsten overwon

Nu kijk ik naar de planten
Wegrottend op een droge grond
Versnellend naar de tijden
Dat alles weer eens goed komt

Maar het werd erger en erger
De glazen sprongen uit elkaar
Scherven weerspiegelden verdriet
En toonden de angsten in één gebaar

Noodgedrongen verdedigend naar mezelf
Slepend mijn lichaam naar een rustplek
Aanvallend op een slechte nare positie
Beanstigend blijf ik bedroevend en gek