Oma

Mijn lieve oma,
Ter ere aan jouw is dit gedicht
in de duisternis was jij mijn licht
ik mis onze tijd
maar vooral je liefheid
ik kon bij jouw altijd terecht
ik was aan je gehecht
toen werd je erg ziek
toch bleef je zeggen; ik geniet...
je maakte veel mee, maar bleef doorzetten
zo ken ik er geen twee
de dagen die je in het ziekenhuis verbleef
besefte ik hoeveel ik om je geef
het doet zo'n pijn
om niet bij jou te kunnen zijn
vrijdag middag, toen
gaf je me een laatste zoen...

Oma, één iets moet je weten,
Sofietje zal je nooit vergeten!

12.10.10 ♥