De huilende man in het park
Laatst zag ik een huilende man in het park.
Hij had geen jas of schoenen, enkel een
afgedankte sjaal en een al lang vergeten
hoed. Af en toe werd hij door nieuwsgierige
kinderen bewonderd of kwam er een vogeltje
op één van zijn bevroren schouders zitten.
Ik dacht eerst dat hij traande omdat hij
niet kon lopen of misschien wel omdat hij
koud en eenzaam was en de eendjes al lang
vervlogen waren. Pas later besefte ik dat hij
huilde om het afscheid van de winter en
de lente die hij niet heeft mogen meemaken.
Ingezonden door
Geplaatst op
14-02-2012
Over dit gedicht
Het einde van de winter, het begin van de lente en het einde van de sneeuwpop. Je zou het natuurlijk ook kunnen zien als een letterlijke dood van een oude man.
Geef uw waardering
Op basis van 8 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Dood WinterReacties op ‘De huilende man in het park’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!