vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Blijf staan
Blijf staan, staan op die afstand.
Zodat je niet in mijn ellende verbrand.
het is beter zo, jij bent gelukkig en dat zou ik ook moeten zijn.
Maar nee ik ga kappot van de pijn.
Pijn dat jij me hebt laten verdwalen, en me nooit meer terug hebt durven te halen.
Had je maar wat meer gedurft.
Nee, dit mag ik niet zeggen het is mijn eigen schuld.
Ik word er gek van, niks maar dan ook niks kan ik meer tegen je zeggen!
Ik zit hier opgesloten in mijn eigen zeggen.
Was ik maar wat sterker geweest.
Ik kon het niet, toen nog niet.
Ik zal altijd van je houden en je nooit, maar dan ook nooit vergeten.
Liefs, mij.
Reacties op ‘Blijf staan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!