Valentijn

als mijn hart de sleutel kende
dan bezong ik onze Valentijn
op louter zachte wende en
met een lieflijk refrein

de binding van het minnen
op weefsels van satijn
als mijn en dijn zich binden
in elk de ander te zijn


maar je lippen zijn als doornen
op de breuklijn van oude pijn
en ik vraag je in loze woorden
waarom ben ik jouw Valentijn?