vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zwarte kat
Zo zwart als de nacht
Met heldere gele ogen
Een mantel van vacht
Zit daar onbewogen
Stil in het raamkozijn
Te staren naar buiten
Achter het gordijn
Voor de dichte ruiten
Midden in het maanlicht
Dat naar beneden schijnt
Precies door het raam richt
En duister verdwijnt
Maar vol donker vergoten
De schaduw in de nacht
Zit geheel vastbesloten
De zwarte kat op wacht
Ingezonden door
Geplaatst op
08-10-2008
Over dit gedicht
Het heeft filosofise diepgang. (zoals mijn meeste gedichten)
Geef uw waardering
Op basis van 14 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Ogen Raamkozijn NachtReacties op ‘Zwarte kat’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!