vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het verleden
Het verleden
Ik sta aan het begin van een rivier,
met een grote twijfel hier.
Daar gaat mijn hart weer,
net als het wilde water tekeer.
In de rivier sta ik nu,
in mijn achterhoofd denkend aan u.
Even meedeinen met het water,
enkel denken aan later.
Kijkend naar mijn naakte lichaam,
maar het verleden volledig achter laten gaat moeizaam.
Ik ben niet meer 100 percent geladen,
je hebt mijn liefde voor jou volledig versmaden.
Nu geef ik mezelf nog een laatste zegen heel vlug,
keer de stroom en het verleden nooit terug.
Reacties op ‘Het verleden’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!