vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Alzheimer
Lieve oma,
Ik schrok toen ik hoorde dat het veel slechter met u gaat dan we dachten,
Alzheimer,
Het klinkt zo onschuldig,
Maar het maakt veel kapot,
Ik kan huilen, schreeuwen,
Maar het heeft geen zin,
Straks herkent u mij niet meer,
En ben ik voor u een vreemde,
Net als andere ook vreemd voor u worden,
Uw eigen kinderen,
Kleinkinderen,
Ik weet best dat u er niks aan kan doen,
Maar het doet me zoveel pijn,
Dat ik m’n oma los moet laten,
Omdat u mij straks gewoon niet meer herkend,
Ik vind het zo moeilijk,
Maar ik weet dat er een dag komt,
En dan moet ik u loslaten,
Omdat ik voor u een onbekende ben.
Reacties op ‘Alzheimer’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!