Ze en ik

verdriet
verdriet denken ze
kent ze niet
ze is aardig en dik
haar uiterlijk boeit haar geen fik
maar ze huilt erom dat zie ik toch
ze is nooit haarzelf
maar dan loopt ze weg
en zit ze weer
op de schommel heen en weer
haar vet ze probeert het te negeren
kon ze het maar leren
je bent wie je bent
je bent mooi jij krijgt echt wel een vent
maar het stomme is ik kan niet voor haar denken
ze luistert naar niemand niet eens haarzelf
waarom doe ik dit
ik loop naar de tram
ik kijk naar het raam
daar staat ze helemaal alleen
iedereen loopt met een boogje om haar heen
bang dat ze dik worden als ze bij haar in de buurt komen
ze is altijd alleen op het school plein
maar toch ben is ze met haar vrienden
in haar hoofd
er is iets raars wat om haar heen spookt
haar ziel is niet zoals normaal
het is beter
ze kan het dat zie ik
de tram rijd weg
en zij is ook weg waar is ze heen ?
kom terug alsjeblieft zonder jouw red ik het niet
ze is weg voor altijd
dat weet ik want ik voel het
maanden was ze weg
maanden at ik niet
toen kwam ze terug
daar stond ze in mijn eigen gang
geplakt tegen het behang
ik ga verhuizen
ik zie haar hier nooit meer
ze halen me weg
ik wil dit niet ik wil niet weg
ze gaat de verhuis doos in
de spiegel is weg
alles is weg
ik ben weg
mijn moeder roept me
"Ze , kom je eten"
het klopt ik heet ze
ik ben mezelf niet
zonder ik
maar nu is het anders
ze kan zonder mij
ik heb haar bevrijd
ik heb mezelf bevrijd
ze hoeft geen spiegel meer
ik ben weg
ze is alleen
ze kant het
ze zorgt ervoor dat ze zich red