Eenzaam
Vanuit mijn hoge toren kijk ik omlaag
Alles lijkt klein
En alles is ver
Niemand kan mij bereiken
Ik ben alleen
Eenzaam
Vanuit de trein kijk ik naar de weilanden
Ze zijn leeg
Het gras wordt lang
Niemand is te bekennen
Een leeg land
Eenzaam
Het zet mij aan het denken
Eenzaam in de drukte
Toch voel ik me soms eenzaam
Dan denk ik: "was er maar...."
Ik staar voor me uit
De wereld staat even stil
Alleen mijn gedachten gaan verder
Velden vol bloemen en een roze lucht
Ik spring in het rond
Het is eigenlijk toch wel raar
Nu denk ik niet meer, maar beleef
Eigen creaties zijn heel even echt
En plots is het weer weg
Soms is het toch wel even fijn
Eenzaam
Reacties op ‘Eenzaam’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!