vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Eeuwig zwijgen
Tussen de lakens,
is waar het gebeurd,
maar niet getreurd,
maar ik zal zwijgen.
Jullie zijn getrouwd,
vanavond de huwelijksnacht,
lang op elkaar gewacht,
maar ik zal zwijgen.
Ineens een dikke buik,
een kindje op komst,
een mooie toekomst,
maar ik zal zwijgen.
Het kindje werd groot,
het kindje ging trouwen,
ze was nu een van de vrouwen,
maar ik zal zwijgen.
Beide ouders overleden,
bij het afscheid stil verdriet,
want ze wilde dit niet,
en zou voor eeuwig zwijgen.
en fin.
Reacties op ‘Eeuwig zwijgen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!