vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn maatje
Geen geblaf, geen geluid,
Je ging gewoon mee uit.
Je zakte door je poot, ik schrok me dood.
Je stond op en ik dacht het gaat weer top,
Maar toen gaf je het op.
De dierenarts gaf je een medicijn,
Maar het hielp niet meer tegen de pijn.
We besloten een eind te maken aan die pijn,
Want dat zou voor jou beter zijn.
Nu ben je een ster net als je naam,(spark)
Ooit kom ik naar je toe en laat ik je nooit meer gaan.
Reacties op ‘Mijn maatje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!