Regen op het raam

De regen valt in druppels op het raam,
mijn eigen ogen vullen zich met eigen tranen.

Verdriet dat zich binnen in mij opbergt,
en weigert er weer uit te komen.
Water in mijn ogen,
dat nooit vallen mag.

Een glimlach op mijn wangen,
die nooit vervangen mag worden,
door de tranen van het verleden.

Want dat heb ik voorbij gezet,
het verleden is niet meer.
Leef in het nu,
want morgen komt eraan.

Maar mijn motto keert zich tegen mij,
het verleden komt weer naar mij toe.
Iemand weet; ik ben niet blij,
ik ben niet boos, ik ben niet moe.

Het verdriet van het verleden,
waar ik niet aan denken wil,
en de tranen van het heden,
mengen zich samen.

De regen valt in druppels op het raam,
mijn eigen ogen vullen zich met eigen tranen,
gevoed door een verdriet,
dat nooit meer weg zal gaan.