vorige gedicht
vorige gedicht
Raak
Pats, die was raak.
alweer een klap.
houd het dan nooit op?
zie jij dan niet wie ik ben?
ik ben je dochter.
en jouw bezit, vind jij.
maar dat is niet zo.
je kent me niet.
snap dat eens.
als jij me slaat,
raak je mij al lang niet meer.
je raakt alleen mijn lichaam.
dat bont en blauw geslagen is.
mijn ziel is zich nog aan het herstellen,
van de pijn van de vorige keer.
'de tijd heelt alle wonden', zeggen ze.
maar de littekens in mijn ziel,
zijn er voor eeuwig in gegrift.

Ingezonden door
Geplaatst op
23-01-2012
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Blauweplekken Pijn VerdrietReacties op ‘Raak’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!