De eenzame prinses
Wachtend op de prins die nooit zal komen,
staat het meisje langs de straat te dromen.
Over een jongen die haar meeneemt op zijn witte paard.
Met zijn witte vacht, witte manen en zijn wite staart.
Zelf weet ze ook wel dat dit nooit zal gebeuren,
daarom is ze nu al de hele avond aan het treuren.
Regendruppels lopen langs haar wang.
Of zijn het tranen? Het duurt haar allemaal veel te lang.
Geen oog voor de auto's die toeterend voorbij racen.
Of voor de lachende mensen die op de fiets voorbij sjeesen.
Helemaal alleen staat ze te wachten op de prins die nooit zal komen,
en helemaal alleen staat ze langs de weg over hem te dromen.
Zonder enige mensen of prinsen aan haar zij,
daarom zal ze het maar moeten doen met mij...
Reacties op ‘De eenzame prinses’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!