Kapot
Ik ben kapot,
Ik zal nooit meer helemaal helen,
Ik heb me open gesneden,
Ik heb me fysiek zoveel pijn gedaan,
Mijn lichaam staat vol littekens,
Het doet me pijn,
om ze op m’n hele lichaam te zien,
ik wilde dat ik dit over kon doen,
dan had ik mijn gevoelens anders geuit,
en dan had ik mezelf nooit open gesneden,
het gaat van kwaad tot erger,
het begon met een krasje,
nu stroomt het bloed eruit,
de littekens worden zo zichtbaar,
Wat ik misschien nog wel het moeilijkst vind,
Is dat al die krassen,
Al die sneeën,
Dat ik die zelf heb neergezet,
Al die littekens is mijn eigen schuld.
Reacties op ‘Kapot’
-
ik vind het een heel heftig gedicht, knap van je dat je er zo over durft te dichten. ik snap de verleiding van jezelf wat aandoen, maar je kunt beter, en daar geloof ik echt in. ik heb het ook geprobeerd, maar ik wist dat het niet goed was. je moet iets nieuws zoeken, een gezonde uitlaatklep, zoals dichten! littekens draag je je hele leven, mentaal en fysiek.
Ik dicht - 22-01-2012 om 17:46