Storm

De wind slaat de regen genadeloos tegen mijn ramen aan.
Ik kijk naar buiten...verlangend om weg te gaan.
Wat zou ik nu graag langs de zee willen lopen ,vechtend met de wind.
Een bui regen over mij heen...ben zo,n mens die dat niet erg vind.
Want de regen verdoezelt de tranen op mijn gezicht die ik niet wil delen.
En de storm verstomt mijn gesnik...ik loop daar gewoon zoals een van de velen.
Eindeloos zou ik lopen en huilen , misschien wel gillen van woede en pijn.
Niemand die mij zal horen...want het stormt immers...lijkt mij zo fijn!
Maar ondertussen sta ik voor het raam verlangend naar buiten te kijken.
Straks dan maar een wandeling door de regen maken...of dat helpt moet nog blijken.
M,n tranen zullen niet opvallen , zullen zich vermengen met de druppels van de regen.
Maar de storm die in mij woedt kan geen kant op...want ik houd hem zelf tegen.