Mijn vader en een paard

Mijn Vader,

Toen ik van paardrijden kwam
met een verdrietig gezicht
maar mijn vader boeide het niet
er moest een paard weg
maar ik had pech
het paard ging toch wel weg
hij snapte niet hoe ik me voelde
het was 'maar' een paard
ik wou dat hij me begreep
en wist hoe het voelde
als je iets verloor waar je van hield
iets kostbaars iets mooi's
mijn moeder snapte me wel
en ook zo snel
zij wist meteen hoe het voelde
en trooste me meteen