vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vader Tijd
Ik ben de willoze slaaf van vader tijd
Ik schik me naar zijn wensen
Ik blijf hier zolang hij wil
En hou me aan zijn grenzen
Op een dag dan roept hij mij
De dag dat ik moet gaan.
Zonder aarzel volg ik hem.
Laat om mij geen traan.
Iedereen weet hoe het werkt
want tijd is, zoals het is.
Ook al komt het nooit goed uit
Niets weet je nog, van het gemis.
Het leek me allemaal zo simpel,
te leven naar zijn kader
Maar sinds ik jou heb, kleine meid
Vecht ik tegen vader
Reacties op ‘Vader Tijd’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!