vorige gedicht
vorige gedicht
Opa en oma
Ik kan jullie zien.
Ik kan jullie voelen.
Ik kan jullie horen.
Ik weet dat jullie er zijn.
Ik weet dat jullie met me praten.
Maar het klinkt raar want jullie zijn er niet meer.
Is dit echt of is dit verbeelding?
Ik zie jullie staan.
Je roept me.
Ik reageer.
Ik weet dat jullie er zijn.
Ik weet dat jullie met me praten.
maar is het echt of verbeelding.
Ik zie mij nog als een klein meisje samen met jullie.
Spelen in de achtertuin.
Ik zal die tijden nooit vergeten.
En ik zal jullie nooit vergeten.
Rust zacht lieve opa en oma (l)

Ingezonden door
Geplaatst op
14-12-2011
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Verbeelding VerdrietReacties op ‘Opa en oma’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!