Zie de zon schijnt door de wolken..

de zon achter die wolk scheen hij,
zond zijn stralen niet op ons, nee wij,
zagen dat alleen het randje op lichtte,
dat de zon voor de wolk zwichtte.

dat randje liet zien, de zon is er wel,
maar is zo klein en het schijnt niet fel,
nu is die wolk weg en schijnt de zon,
die uiteindelijk dit alles, de wolk overwon.

en af en toe komt er een wolkje terug,
en blijft hangen voor die zon, maar even vlug,
als dat het is komen aandrijven naar ons geluk,
verdwijnt het weer want het kan niet meer stuk.

De grond is hier weer gelijk aan de aard,
jij bent voor het vallen in de afrond bespaart,
je bent wel gevallen maar toch niet zo diep,
dat ik niet meer hoorde dat je om hulp riep.

samen hebben we geworsteld met iets wat ik niet ken,
en waar ik toen echt wel bang geweest voor ben,
maar nu moeten we kijken naar omhoog,
naar die zon waardoor alles, anders woog.

meid die zon is volop aan het schijnen,
stralend en schitterend zijn die fonteinen,
van vreugde, blijdschap en gelukkig zijn,
nu is bijna alles weer heel erg fijn.

op de achtergrond is soms dat gevoelen,
dat jou vroeger zo kon overspoelen,
maar dat nu als een schaduw aan jou zijde,
die wel mee gaat maar je niet meer geleide.