Woest

weer komen ze aanrollen die woeste golven,
je word er weer helemaal onder bedolven.

ze slaan kapot, maar jij gaat mee,
in deze woeste,schuimende zee.

heen en weer geslingerd, onder en boven,
weet jij nu nog waar je in moet geloven.

dan is daar weer een eiland in zicht,
maar later is de zee weer dicht.

opgesloten en toch zo wijd,
word jij hier nog eens uit bevrijd.

met al die mensen en toch alleen,
net als de zon die net nog scheen.

komen die donkere wolken weer aan,
en schuiven voor de zon en maan.

ze leggen hun schaduw over dag en nacht,
daardoor heb je bijna geen kracht.

dan komt daar een een stuk hout aandrijven,
klem je eraan vast..wilt er altijd bij blijven.

het gaat maar door die afgrond in,
wat heeft het nu nog allemaal voor zin.

maar weet: eens land ook jij op het strand,
van rust en veiligheid. ben jij aangeland.

daar waar je moet zijn,
zonder dat verdriet en die pijn.

zullen soms nog wolken overtrekken,
maar de zon blijft dan alles bedekken.

dan zullen die golven ook komen,
maar niet verder dan de bomen.

van het land waar je dan ben,
dan word het misschien een ren.

maar pakken zullen ze je niet meer,
dan neemt alles namelijk een keer.

zullen de golven stuk slaan op de rots,
die jij om je heen gebouwd heb, dat is niet plots.

maar na die lange zware strijd,
ben je daarvan ook bevrijd!