Mijn onzichtbare vriendin

Ik heb maar een vriendin en dat ben jij.
Ik ben zo blij.. Je bent van mij.
Je bent de enige die me niet aankijkt met haat.
Je bent de enige die voor me klaar staat.
Je bent altijd stil.
Het was altijd je eigen wil.
Ik was de enige die altijd praat.
Ik praat over mensen die me pesten.. Ze maken me altijd kwaad.
Jij luistert altijd zonder me iets te vragen.
Jij zegt niks.. Ik hoor je nooit klagen.
Jij kijkt me altijd zo emotieloos aan,
maar weet dat ik je nooit laat gaan.
Mensen vinden me gek, omdat ik bij jou ben.
Ze snappen onze vriendschap niet.. Alleen ik, omdat ik je ken.
Ik ben echt.. echt blij.
Door jouw voel ik me fijn!
Wacht waarom voel ik me alleen zo?
Wacht heb jij geen gevoel .. Ben jij nooit blij of boos?
Je gaat me toch niet vertellen dat je een masker draagt.
Ligt het aan mij.. komt het daardoor dat je me niks vraagt?
Ik wilde je vastpakken, want ik wil niet dat het alleen gaat om ik,
maar toen ik je vast pakte.. Ik merkte iets.. en het was iets waarvan ik schrik.
Je bestaat niet..
Ik heb je verzonnen wegens me eenzaamheid & verdriet...