vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De Tijger
De tijger sluipt tussen de planten.
Om een prooi te slaan van alle kanten.
Hij loopt rustig vooruit.
En haalt dan met een schok uit naar zijn buit.
Het dier begint te rennen.
Maar het heeft niet veel kansen.
Zoals zijn instinct wel zal kennen.
Ligt de tijger hem straks op te schransen.
En ja hoor, daar gaat ie, plat op de grond.
Een felle pijn schiet door zijn lijf.
Hij geeft een schop, wordt daarna stijf.
Dan valt pas op, in zijn nek, een grote wond.
Reacties op ‘De Tijger’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!