Die de winden maant

jij bent mijn marianne
de godin die heerst
over l’amour en c’est la vie

jij stijlt het
statig groen van de cipressen
langs de heuvelkam

oprijzend uit een vlakte
die in geel en bruin
zijn zonnen bloemt

de franse slag
danst in je lach
het ongebreidelde élan

het is fijn jouw hand
te voelen die de winden maant
en regen dwingt ons af te koelen

vaag draait de aarde weg
als ik in je armen lig en jou
mijn liefste nederlandse woordjes zeg