vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Uit mijn Zicht
Ik kan niet geloven,
Dat ik moest zien.
Hoe zij vreemdging.
De pijn brak mij,
Maar ik ben zeker,
Spijt krijg jij.
Toch voel ik je dichtbij,
Ik voel je adem.
Het is alsof je er bent,
Alsof je op mij jaagt.
Maar je bent er niet,
Je bent uit mijn zicht.
Jij bent de reden,
Dat deze oorlog begon.
Maar ik ren weg,
En draai mij niet langer om.
Reacties op ‘Uit mijn Zicht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!