vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een vale kleur
hij kon het fluisteren
van stenen niet verstaan
de echo’s van muren
liet hij langs zich gaan
kende niet
de knusheid van de trap
die bij elke stap zijn
meebeleven krakend gaf
voor hem was het behang
geen dagboek vol herinnering
een vale kleur die
kamers scheidde van de gang
hij leefde hier
zonder te wonen
kende slechts het huis
maar was er nooit in thuis
wil melker
14/11/2011
www.wilmelkerrafels.deds.nl

Ingezonden door
Geplaatst op
14-11-2011
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid LevenReacties op ‘Een vale kleur’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!