Door vergoten rood

er zijn gedachten
die ik stoppen moet
zij graveren dood in mooi kristal

uit barst en scherf
zal niets herrijzen
door vergoten rood

die draad houdt mij
op aarde als ik
los kom uit mijn lijf

in verkennen van
de grenzen schreeuwt
de lokroep mij naar grijs

maar geleid door
de kristallen klank
volg ik mijn rode lijn

keer terug uit het
angstwekkend doolhof
van het buitenaardse zijn