Jeugdherinneringen

jeugd,

Al bijna 40 jaren ben ik op deze aard,
soms is het me om het even en vind ik niks meer waard.

Mijn jeugdherinneringen die zouden goed moeten zijn,
helaas voel ik alleen maar veel verdriet en pijn.

Mijn moeder zal het misschien eens gaan berouwen
omdat ze nooit van mij heeft gehouden.

Mijn zussen zijn haar lust en haar leven,
nooit heeft ze mijn gezin een kans daarin gegeven.

Een moeder heb ik allang niet meer,al doet dat vaak toch nog wat zeer.
Voor mij gevoel heb ik geen moeder meer.


Een vader die leefde voor zijn eigen plezier,
en om zijn gezin gaf hij geen sier.

In het verleden was het een schatje hier een schatje daar,
ja dat had hij allemaal goed voor elkaar.

Krokodillen tranen zijn er vaak geweend
maar nog nooit echt uit het hart gemeend

Mijn gezin is wat mij nu rest,
tegen alle anderen zeg ik krijg maar de pest.

Een lieve man en zoon en een kei van een dochter heb ik nu in mijn leven,
en ik zal er alles aan doen om die al mijn liefde te geven.


Ik ben verder gegaan met mijn bestaan
het verleden treft mij geen blaam.

moedertje71