Misschien ooit

Die glinstering in je ogen
vertelde me keer op keer dat
je eigenlijk:
ik ook van jou
bedoelde wanneer je
aarzelend je lippen op de
mijne drukte.

De stotter in je stem
liet me elke keer weten dat
je niet wist hoe je
het moest zeggen.
‘Ik ook van jou’
rolde dan over je lippen
terwijl je toch
zweeg.

De glimlach in je ogen
elke keer dat je me ziet
zegt me nu dat je
ik heb iemand anders
bedoelde wanneer je
vol overtuiging mijn
hand vastpakt.

De krachtige stem die je hebt
wanneer je tegen me spreekt.
Zegt me nu dat je iets verbergd.
‘Ik niet meer.’
Misschien ooit, nu niet meer
terwijl je vol energie over
jouw dag vertelt.