De ochtendkrant

brengt ons steeds eenzelfde berichten
vragende kinderogen kijken ons
vanaf de pagina aan.
snottebellen aan hun neus.
vliegen op hun huid

-en wij kijken er naar-

een vrouw staat te schreeuwen onder
een brandend hete zon
beloftes werden gedaan , water zou er komen
als men haar een interview wil afnemen
slaat ze een doek voor haar ogen

ze voelt zich duidelijk bedrogen

allemaal ellende wat je leest in de krant
in eigen land is men moe van alles
uiteindelijk hebben wij ook zorgen
klagen we liever over eigen lot

een jonge man brand kaarsjes in de kerk
Ä—cht helpen is immers onbegonnen werk
hij laat het over aan een hogere macht
en mensen vragen zich af waarom
laat God deze verschrikkingen toe ?

we houden niet van hand in eigen boezem
dus geeft men liever iemand anders de schuld

de krant gaat ook de deur uit want
daar is geen lol meer aan

Fairouz