vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
even weg
Het leven heeft je soms zo in zijn greep,
alleen emoties die je overheersen,
zo erg, dat ik soms er het liefst tussen uit kneep,
naar een plek waar kalmte en rust zal heersen.
Even een moment van vrijheid ervaren,
even verlost van alle emotionele pijn,
even weg van alle problemen die er waren,
even op een mooie plek gelukkig zijn.
Even de natuur in je opnemen,
en genieten van de zonsondergang,
in alle rust, het mooie waarnemen,
dat is, waar ik stilletjes naar verlang.
Die mooie plek, die geen pijn kent,
en waar geen verdriet heerst,
daar waar je voor altijd gelukkig bent,
dat is de natuur, die altijd het mooie beheerst.
Reacties op ‘even weg’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!