Nooit zonder tranen
Waarom worden de tijden steeds minder?
Hoe kan ik nou weten dat ik je help of
alleen maar alles vererger,
zoals ik zelf altijd denk.
Ik kan je steeds minder vaak opvrolijken
in de tijden dat je me nodig hebt.
In al mijn hoop voor elke keer,
begin ik zelfs steeds minder in te geloven.
Mijn hart zegt dat het niet
zonder jou kan en wil blijven kloppen.
Maar toch waarschuwen mijn gevoelens,
dat mijn hart nou elke keer alleen maar
droevig is.
Ik houdt zoveel van je,
wil alles voor je doen,
waar toe ik ik in staat ben.
Maar dit gaat zelfs mij te boven.
Ik weet gewoon niet meer wat ik kan doen.
Ik hou en zal altijd van je blijven houden,
ook al weet ik dat het nooit zonder tranen
zal zijn.
Reacties op ‘Nooit zonder tranen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!